دادگاه عالی روز پنجشنبه حفاظت فدرال را برای تالاب‌ها محدود کرد و حکم داد که مناطق باتلاقی معمولاً تحت پوشش قانون آب پاک نیستند یا از توسعه محافظت نمی‌شوند، مگر اینکه آب مستقیماً از آنها به آبراهه‌ای مانند رودخانه، دریاچه یا خلیج سرازیر شود.
دادگاه برای زوجی که از ساختن خانه در زمین خالی خیس در کنار دریاچه زیبای پریست در آیداهو منع شده بودند، حکم صادر کرد.
قاضی ساموئل آلیتو گفت: «ما معتقدیم که CWA فقط به آن «تالاب‌هایی با اتصال سطحی پیوسته به اجسامی که به خودی خود آب‌های ایالات متحده هستند» گسترش می‌یابد، به طوری که آنها از آن آب‌ها «غیرقابل تشخیص» هستند. جونیور برای اکثریت 5-4.
بسیاری از تالاب ها مشمول این تعریف نمی شوند.
قاضی برت ام. کاوانا، کتانجی براون جکسون، النا کاگان و سونیا سوتومایور مخالفت کردند و گفتند که کنگره قصد دارد از تالاب های بیشتری در برابر توسعه محافظت کند.
تصمیم در Sackett vs. EPA یک پیروزی برای مالکان و توسعه دهندگان و یک شکست برای دوستداران محیط زیست است.
قانون آب پاک در سال 1972 برای جلوگیری از تخلیه آلودگی به “آب های قابل کشتیرانی” ایالات متحده تصویب شد، اما از آن زمان تاکنون، اختلاف نظر در مورد میزان اختیارات فدرال وجود دارد.
از آنجایی که آب در سراشیبی جریان دارد، تنظیم‌کننده‌های زیست‌محیطی گفتند که به اختیارات گسترده‌ای برای جلوگیری از تخلیه به نهرهای کوچک یا تالاب‌هایی که به آبراه‌ها می‌ریزند، نیاز دارند. آلاینده های ممنوعه شامل شن و ماسه است که بدون مجوز از سپاه مهندسین ارتش یا EPA نمی توان آنها را به تالاب ها ریخت.
اما مدافعان حقوق مالکیت استدلال کردند که EPA از اختیاراتش فراتر رفته است. آنها گفتند که ماموران فدرال بیش از حد از استفاده سازندگان خانه، توسعه دهندگان و حتی کشاورزان از زمین خود جلوگیری می کنند.
این حکم دومین پیروزی در دادگاه عالی برای زوج آیداهو، مایکل و شانتل ساکت بود.
در سال 2004 آنها مقدار زیادی خرید کردند که در 300 فوتی دریاچه قرار داشت. در نزدیکی پشت ملک تالاب هایی وجود داشت که به دریاچه می ریختند و بخشی از زمین آنها باتلاقی بود. این زوج در گذشته کار حفاری انجام داده بودند و به عنوان اولین گام برای ساختن خانه، شن و ماسه را در قسمتی خیس از زمین ریختند.
دلال املاک آنها به آنها هشدار داده بود که این زمین حاوی تالاب است و در سال 2007، یکی از مقامات سازمان حفاظت محیط زیست به آنها گفت که قبل از اینکه بتوانند زمین را برای ساختن خانه توسعه دهند به مجوز نیاز دارند.
بنیاد حقوقی اقیانوس آرام پرونده آنها را آغاز کرد و در سال 2012 یک حکم متفق القول دیوان عالی را به دست آورد که به آنها اجازه داد تا قبل از انجام فرآیند پرهزینه اخذ مجوز، نام تالاب را در دادگاه به چالش بکشند.
در دومین چالش خود، یک قاضی فدرال در آیداهو و دادگاه استیناف ناحیه نهم در سانفرانسیسکو علیه این زوج حکم کردند و معتقد بودند که زمین خیس آنها یک تالاب حفاظت شده است.
دیمین شیف، وکیل دادگستری، در اعتراض به دیوان عالی گفت: “اموال ساکتز فاقد نهر، رودخانه، دریاچه یا آب مشابهی است” و “مصائب آنها نمادی از همه چیزهایی است که در اجرای قانون آب پاک رخ داده است.”
وکلای وزارت دادگستری در دفاع از EPA گفتند: «تالاب‌هایی مانند مرداب‌ها، باتلاق‌ها، مرداب‌ها و حصارها… نقش مهمی در تنظیم کیفیت آب دارند. آنها کنترل سیل را فراهم می کنند و رسوبات و سایر آلاینده ها را به دام می اندازند و فیلتر می کنند که در غیر این صورت به آب های پایین دست منتقل می شوند.